Καλή αρχή Μικρέ! - Άρθρο του Γιώργου Ιντζέ, προπονητή στον Απόλλωνα Σμύρνης

Καλή αρχή Μικρέ!

Το πρωτάθλημα μίνι παίδων άρχισε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Για πολλά από τα παιδιά ήταν οι πρώτοι επίσημοι αγώνες μέσα από τους δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες που θα κληθούν να λάβουν μέρος στη μετέπειτα αθλητική τους πορεία.

Άρθρο του Γιώργου Ιντζέ, προπονητή στον Απόλλωνα Σμύρνης

-Είμαι πολύ χαρούμενος. Επιτέλους θα πάρω κι εγώ μέρος σε αγώνες . Σε πρωτάθλημα. Κανονικό. Όπως κάνουν οι μεγάλοι. Θα πάρω μέρος στο μίνι παίδων!

Ήρθε η ώρα λοιπόν και γι’ αυτόν τον πιτσιρίκο να βάλει το μαγιό του, να δέσει το περιβόητο σκουφάκι (από τα πιο δύσκολα πράγματα μέχρι τώρα στο άθλημα που διάλεξε …γιατί να μην έχει “σκρατς” κι αυτό) να πάρει τη τεράστια τσάντα του και με ένα πλατύ χαμόγελο να πάει στη πισίνα για το πρώτο του πρωτάθλημα! Θα ναι και οι φίλοι του εκεί, αυτοί που κάθε βράδυ κάνουν το προπονητή τους έξω φρενών με τα καμώματά τους. Όμως τώρα θα ναι όλοι σοβαροί. Με τις φόρμες της ομάδας, τα ίδια κοντομάνικα και τις μπάλες στα χέρια  έτοιμοι να το ζήσουν . Παίζουν αγώνα. Πρωτάθλημα!
Αυτήν η χαρά του παιδιού, αυτά τα συναισθήματα που νιώθει αυτήν την «πρώτη φορά» είναι που κάνουν τη στιγμή μοναδική. Μια εμπειρία που θα τη θυμούνται για όλη τους τη ζωή. Είτε συνεχίσουν τον αθλητισμό είτε όχι.
Η ικανότητα της χαράς είναι έμφυτη στα παιδιά. Στα 3-4 πρώτα χρόνια της ζωής του, η άθληση  είναι γεμάτη  από παιχνίδια χωρίς το άγχος του  ανταγωνισμού, πάντα με έμφαση στην  ασφάλεια και στο χαμόγελο με λίγους κανόνες και φυσικά με τελικό νικητή το ίδιο το παιδί, κάνοντάς το όχι απλά χαρούμενο αλλά ευτυχισμένο!
Στην ηλικία των 6-12 ετών τα περισσότερα παιδιά εισέρχονται στον οργανωμένο αθλητισμό. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, ο αθλητισμός συμβάλλει στην ανάπτυξη -σωματική και ψυχική-  του παιδιού και ταυτόχρονα αναπτύσσει  έννοιες  που  αναφέρονται στον εαυτό του. Παράγοντας που τονίζει τη σημασία του αθλητισμού στην προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου.
Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 10-11 ετών, τείνουν να συγκρίνουν από μόνα τους τον εαυτό τους με τους άλλους οπότε σιγά σιγά το παιδί αρχίζει να βιώνει την έννοια του ανταγωνισμού. Όμως είναι μια συνθήκη η οποία απολύτως φυσιολογική που πηγάζει από τη φύση του ανθρώπου. Ο ανταγωνισμός δεν αποτελεί πρόβλημα για τα μικρά παιδιά. Τα προβλήματα προκύπτουν από τη στιγμή που κάποιος άλλος- προπονητής -γονιός-φίλος -διαστρεβλώνει και διογκώνει το ζήτημα του ανταγωνισμού δίνοντας υπερβολική έμφαση στη νίκη.
Υποχρέωση όλων αυτών είναι να στηρίξουν και να ενθαρρύνουν τα παιδιά σχετικά με την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό. Να μάθουν μέσα από αυτόν και να γνωρίσουν έννοιες άγνωστες μέχρι τότε όπως η υπακοή στους κανόνες και κανονισμούς, ο σεβασμός προς τον αντίπαλο, ο έντιμος αγώνας και το να μάθει κανείς να κερδίζει όπως και να χάνει!
Οι αγωνιστικές εμπειρίες είναι σημαντικές στη ζωή του ατόμου,το πάθος,η ένταση,ο εκνευρισμός, ο ενθουσιασμός, η πίεση, το άγχος, η χαρά,η  ικανοποίηση, είναι συναισθήματα που υπάρχουν σ’ έναν αγώνα και μάλιστα εναλλάσσονται πολλές φορές ραγδαία.
Όταν το παιδί απολαμβάνει το άθλημα, τον αγώνα, την προπόνηση, τη στιγμή, τότε μαθαίνει από την εμπειρία και δείχνει μεγαλύτερη προθυμία κι όρεξη. Γιατί; Διότι είναι…χαρούμενο! Οι έρευνες δείχνουν ότι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά αθλούνται είναι για να «παίξουν», να γνωρίσουν φίλους, να διασκεδάσουν.
-Πάμε λοιπόν ! Καλό αγώνα . Καλή αρχή στην αθλητική σου ζωή!

Πηγή: https://www.waterpolonews.gr/