Μιλένκο Κοβάσεβιτς Ο «στρατιώτης» που έφυγε νωρίς…

Μιλένκο Κοβάσεβιτς

Ο «στρατιώτης» που έφυγε νωρίς…

Το Μεγάλο Σάββατο αποτελεί πάντοτε μία ημέρα κατάνυξης και εορτασμού. Για την οικογένεια του Απόλλωνα Σμύρνης, ωστόσο, το φετινό Μεγάλο Σάββατο δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Ήταν «μαύρο», σοκαριστικό, λυπηρό.

Η είδηση του θανάτου του Μιλένκο Κοβάσεβιτς στις 23 Απριλίου ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία να συγκλονίσει την «Ελαφρά Ταξιαρχία», πολλώ δε μάλλον τους ανθρώπους που έζησαν την εποχή του είτε ως συνοδοιπόροι του μέσα στον αγωνιστικό χώρο είτε ως παράγοντες είτε ως απλοί φίλαθλοι της ομάδας. Σε ηλικία μόλις 58 ετών, ο Σέρβος άφησε την τελευταία του πνοή στη χώρα του, κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμη συνθήκες.

Ο «Κόβα» όπως τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του αποτέλεσε έναν πραγματικό στρατιώτη της ομάδας στα τρία χρόνια και τα συνολικά 94 παιχνίδια στα οποία φόρεσε τη φανέλα της (1992-1995), συμβάλλοντας τα μέγιστα στην ιστορική σεζόν της εξόδου στην Ευρώπη το 1994/95. Ακούραστη δύναμη στο χώρο του κέντρου, σπουδαία και ταπεινή προσωπικότητα εκτός γηπέδου, ένας υπέροχος άνθρωπος.

Ο Κώστας Ιωάννου, ο Λευτέρης Βελέντζας, ο Κώστας Ποζαπαλίδης ο Θεόφιλος Καρασαββίδης και ο τότε βοηθός του Γιάννη Παθιακάκη, Κώστας Βρεττός, αρνούνται να πιστέψουν την είδηση του θανάτου του. Βρήκαν ωστόσο το συναισθηματικό διέξοδο για να μοιραστούν μαζί μας όσα θυμούνται από τον σπουδαίο Μιλένκο Κοβάσεβιτς. Από τον… Σφακιανάκη και την έξοδο στην Ευρώπη, στην τελευταία επικοινωνία πριν λίγους μήνες μαζί του. Οι παλαίμαχοι του Απόλλωνα θυμούνται:

Κώστας Ιωάννου

«Είναι τεράστια η στενοχώρια. Μιλάμε για έναν νέο άνθρωπο. Ο «Κόβα» ήταν κομβικός σε όλη την ποδοσφαιρική μας διαδρομή, διότι ζήσαμε μαζί πολύ όμορφες στιγμές, περάσαμε πολύ καλές χρονιές και ατομικά σαν άνθρωποι αλλά και σαν ομάδα, με αποκορύφωμα την έξοδο στην Ευρώπη.

Εγώ τον βρήκα στον Απόλλωνα όταν είχα έρθει με τον Ντέμη τον Δεκέμβριο του 1995. Ήταν ένα καταπληκτικό παιδί, χαμηλών τόνων. Πραγματικός δουλευταράς, μοτεράκι και αληθινός στρατιώτης για την ομάδα, όπως και οι περισσότεροι εκείνης της φουρνιάς. Δεν έβγαζε καμία έπαρση και δεν άκουγες να λέει τη λέξη «εγώ». Μόνο θετικά μπορώ να θυμηθώ για τον «Κόβα».

Η ανάμνησή του με πάει στα χρόνια εκείνα όπου ο Απόλλων είχε τρομερή χημεία και, πιστέψτε με, ο ένας πονούσε για τον άλλον. Και το πετύχαμε αυτό σε μία ομάδα που δεν είχε το οικονομικό βεληνεκές άλλων ομάδων. Κάναμε υπέρβαση σε όλους τους τομείς και ο «Κόβα» ήταν βασικός συντελεστής σε αυτό.

Μπορεί στη διάρκεια των χρόνων να χαθήκαμε λόγω υποχρεώσεων, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι χαραγμένος στο μυαλό μας γιατί αυτά που περάσαμε μαζί ήταν καταπληκτικά».

Λευτέρης Βελέντζας

«Ήταν από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τον Απόλλωνα και σαν παίκτης αλλά και σαν χαρακτήρας. Είχε δέσει πολύ με εμάς και κάναμε πολλή παρέα και εκτός γηπέδου. Δεν ξέρω πώς το κατάφερνε ο Αλαμάνος και σε εκείνη τη φουρνιά έφερνε εξαιρετικά παιδιά στην ομάδα.

Ο «Κόβα» ήταν ένα πολυεργαλείο για τον Απόλλωνα. Είχε ταιριάξει αμέσως και στο αγωνιστικό στυλ και στη νοοτροπία που είχαμε εμείς τότε. Ήταν ένα παιδί το οποίο αγαπούσαμε όλοι πάρα πολύ. Ένας ποδοσφαιριστής που έπαιζε για την ομάδα, έπαιζε για εμάς. Πολύ αγαπητός, δεν τσακώθηκε ούτε μία φορά με κάποιον. Δεν υπάρχει κάτι κακό να του προσάψεις.

Εγώ είχα και μία ιδιαίτερη σχέση μαζί του, κάναμε στενή παρέα, ερχόταν σπίτι μου, έτρωγε. Και γι’ αυτό, μόλις το έμαθα, μου κόπηκαν τα πόδια. Τρελάθηκα, δεν το περίμενα. Είχαμε μάθει τα άσχημα για τον Κάτσενμπαχ πριν τρία χρόνια και τώρα έρχεται αυτό. Μιλάμε για νέα παιδιά, με τα οποία περάσαμε τόσες στιγμές.

Θυμάμαι ένα γκολ που έβαλα στην Καβάλα τη χρονιά που βγήκαμε Ευρώπη, το οποίο υπάρχει και σε βίντεο. Άμα δείτε, στους πανηγυρισμούς έρχεται ο «Κόβα» και μου ρίχνει αρκετές συνεχόμενες σφαλιάρες. Εκείνη τη στιγμή μου έλεγε «άντε, θα πάμε το βράδυ στο Σφακιανάκη». Και πράγματι κερδίσαμε και το βράδυ πήγαμε στα μπουζούκια».

Κώστας Ποζαπαλίδης

«Τα Χριστούγεννα είχαμε μιλήσει και τον είχα καλέσει στην Ελλάδα το καλοκαίρι για διακοπές. Είχαμε έναν κοινό γνωστό από την Εύβοια και κρατούσαμε επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Μου είχε πει ότι ήταν όλα καλά και όπως φαντάζεστε μου έπεσε σαν κεραυνός η είδηση.

Ήταν τρεχαντήρι μεγάλο, στο χώρο του κέντρου, και βοήθησε πάρα πολύ τον Απόλλωνα. Το γκολ δεν το είχε τόσο, αλλά έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Τη βρώμικη δουλειά, που λέμε. Αυτό που μένει όμως και θα θυμόμαστε πάντα είναι πως επρόκειτο για ένα σπουδαίο παιδί. Ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος, απλοϊκός, το πρόγραμμά του ήταν προπόνηση-σπίτι, σπίτι-προπόνηση. Πολύ καλό παιδί, τι να λέμε».

Θεόφιλος Καρασαββίδης

«Είμαι συντετριμμένος. Πραγματικά, δεν έχω λόγια να περιγράψω τη θλίψη μου. Είναι πολύ αναπάντεχο και οδυνηρό, δεν μπορώ να το φανταστώ.

Με τον «Κόβα» ήμασταν πολύ δεμένοι. Ήταν από τα παιδιά που κάναμε πάρα πολλή παρέα. Απίστευτα καλό παιδί, πλακατζής. Ενσωματώθηκε πολύ γρήγορα στην ομάδα. Ήταν εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και πραγματικά χαιρόσουν να παίζεις μαζί του. Παίζαμε και μαζί στο κέντρο επομένως είχαμε αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση.

Όσο τον σκέφτομαι τώρα, πέφτω από τα σύννεφα. Είχα μιλήσει πριν κάποια χρόνια μαζί του όταν ήταν προπονητής σε μία ακαδημία στη Σερβία και είχαμε πει να βρισκόμασταν κάποια στιγμή.

Από τον «Κόβα» θυμάμαι πολύ έντονα τη φιέστα που είχαμε κάνει όλοι μαζί όταν βγήκαμε στην Ευρώπη. Όλη η ομάδα είχε γίνει ένα κουβάρι και το βράδυ είχαμε βγει να διασκεδάσουμε όλοι μαζί. Ήταν πολύ φίλος.

Από τις χαριτωμένες αναμνήσεις μου ήταν ότι η πρώτη λέξη που του μάθαμε ήταν το «μ@λ@κ@» και την επαναλάμβανε συνέχεια με τη δική του ξένη προφορά. Οι ιστορίες με τον «Κόβα» σε καθημερινή βάση είναι τόσες πολλές που αυτήν τη στιγμή, με τη θλίψη που έχω, δεν μπορώ να τις συγκροτήσω στο μυαλό μου».

Κώστας Βρεττός

«Τα είπαν όλα τα παιδιά. Η ποδοσφαιρική του αξία ήταν πολύ μεγάλη, αλλά αυτό που μένει πάντα είναι το ήθος ενός ανθρώπου. Ο «Κόβα» ήταν ένα πολύ σπουδαίο παιδί, ήπιων τόνων, αγαπητός σε όλους και δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα στην ομάδα. Είμαστε όλοι πολύ λυπημένοι»